PREKEN van Marcel Heyndrikx SVD

GOEDE VRIJDAG 1984

 Uit :    Het verstoorde leven. Dagboek van Etty Hillesum 1941-1943 

Het zijn bange tijden, mijn God.

Vannacht was het voor het eerst,

dat ik met brandende ogen slapeloos in het donker lag

en er vele beelden van menselijk lijden langs me trokken.

Ik zal je één ding beloven, God,

een kleinigheidje maar:

ik zal mijn zorgen voor de toekomst

niet als even zo vele zware gewichten

aan de dag van heden hangen,

maar dat koste een zekere oefening.

Iedere dag heeft nu aan zichzelf genoeg.

 

Ik zal je helpen, God,

dat je het niet in mij begeeft,

maar ik kan van te voren nergens voor instaan.

Maar dit ene wordt me steeds duidelijker:

Dat jij ons niet kunt helpen,

maar dat wij jou moeten helpen en

door dat laatste helpen we ons zelf.

 

En dit is het enige dat we in deze tijd kunnen redden

en ook het enige waar het op aankomt:

een stukje van jou in onszelf, God.

En misschien kunnen we er ook eraan meewerken

jou op te graven

in de geteisterde harten van anderen.

Ja, mijn God, aan de omstandigheden schijn jij niet al te veel te kunnen doen,

ze horen nu eenmaal bij dit leven.

Ik roep je er ook niet voor ter verantwoording:

jij mag daar later ons voor ter verantwoording roepen.

En haast met iedere hartslag wordt het me duidelijker

dat jij ons niet kunt helpen,

maar dat wij jou moeten helpen

en dat we de woning in ons, waar jij huist,

tot het laatste toe moeten verdedigen.

 

Er zijn mensen, het is heus waar,

die nog op het laatste ogenblik stofzuigers in veiligheid brengen

en zilveren vorken en lepels

in plaats van jou, mijn God.

En er zijn mensen die hun lichaam in veiligheid willen brengen

die alleen nog maar behuizingen zijn voor duizend angsten en verbitteringen.

En ze zeggen: mij zullen ze niet in hun klauwen krijgen,

en ze vergeten dat men in niemands klauwen is

als men in jouw armen zit.

Misschien dat deze gedachten u kan helpen om Goede Vrijdag te vieren, in dit jaar, in onze eigen tijd.

Marcel Heyndrikx SVD